Siedem lat

Siedem lat temu odbyłam moją najtrudniejszą podróż.

Najpierw z Aleppo do Tartuz drogami omijającymi tereny, na których trwały walki. 

Podróż przez ziemie rebeljantów i sił rządowych. 

Dalej już było łatwiej, bo z Turcji samolotem do Warszawy. 

Początkowo nie wiedziałam, czy jadę na wakacje, czy na długie lata. Niestety zagrożenie było dość spore i decyzja trudna. Zostaję.

Wysłałam chłopaków do szkoły. Dobrze, że znali język ( choć tylko mówiony ). To było jak wejście  do głębokiej wody.

 Nigdy nie zapomnę pierwszej lektury, którą przerabiał mój starszy syn w gimnazjum.

 " Antygona". Czytaliśmy razem.

Przez tyle lat pod moim blokiem w Aleppo  strzelał snajper, jeździły czołgi, trwały walki. 

I teraz, po tym czasie, kiedy już się to skończyło, kiedy w dzielnicy ucichło, można tam dojść i zobaczyć i wyobrazić sobie, co tam się działo.

Ulica, przy której mieszkałam.

 

Zdjęcie po lewej ta sama ulica bliżej mego bloku, zdjęcie po prawej wejście do mego bloku.

Kiedyś tam wrócę i zobaczę na własne oczy.