W tym czasie zatrzymania i obawy, nakazów, zakazów i wątpliwości,
usiadłam grzecznie do maszyny.
Powstało kilka maseczek dla domowników.
Pierwsze były dżinsowe. Miały być dla chłopaków, ale uszyłam za małe.
W drugim podejściu z tego samego materiału już okazały się lepsze.
Później uszyłam sobie takie z malutkim haftem.
Na koniec dla męża.
Nie wiem i nikt nie wie, jak długo potrwa czas noszenia maseczek.
Chciałabym, żeby ten koszmar szybko się skończył.
